Srel to kaszubski diabełek. Mieszka na Kaszubach od dawna. Często sypia w lasach, których tu nie mało. Ma takie futerko bo najczęsciej sypia na krzaczkach jagód i już tak mu sie ono pofarbowało, ze takie niebieskie pozostało. Postny jest i wesoły. Jeśłi jeszcze go nie znacie - nie zwlekajcie na Kaszuby przybywajcie:-)

Ma niebieska twarz, więc go chyba znasz.

Nogi, rogi, ogon też - więc się go lepiej strzeż i na baczności się miej!

Któż to taki? Srel to jest dzieciaki!!!

 - Maksymilian Wiczling

Dawno temu żył sobie Srel.

Pewnego dnia poszedł na Hel.

Zjadł kilka ryb, a myslał, że to grzyb. Grzyby były stare, więc poszedł do kucharek.

- "Pani kucharko kochana! przybyłem tutaj z rana, by najeść się grzybami, a karmicie mnie rybami!"

Na to Pani rzekła: "

- "Mój drogi Panie Srelu, jest Pan na Helu, więćc skąd te pomysły? Chyba stracił Pan zmysły!"

Słysząc to Srel opuścił Hel i poszedł hen, hen daleko, tam gdzie diabły złota strzegą

- do Kartuz gdzie nikt nie mysli, że jest lebiegą.

- Marcelina Płotka

Gdzieś po swiecie krąży Srel, znalazł sobie cel -

Zły jest to, wiadoma sprawa, źle się zawsze zapowiada.

Wszyscy znają go od lat, znał go ojciec mój i dziad.

Srel wciąż lata jak najęty do wygłupów nie musi mieć zachęty.

Do ucha nam głupoty opowiada, grzeszne rzeczy podpowiada.

Kręci się zawsze wokół na, na naukę glupot zawsze ma czas.

- Martyna Lublewska